“LA” papelera de Marrakech

Tengo una terrina de helado en la mano. Acabo de comer una bola de maravilloso helado de vainilla por la calle y tengo un problema ¿Qué hago con terrina vacía? Me giro a derecha e izquierda. Mira delante, detrás. Nada. Ninguna papelera a la vista.

Ni se me pasa por la cabeza tirarlo a la calle…por favor…como puedes pensar eso. Solo pensar en el acto de tirar a la calle un papel me pongo enferma. Es que no está en mi ADN lo de tirar nada a la vía pública, más bien lo contrario. Si veo algo por la acera en Barcelona, lo recojo y lo deposito en el contenedor…el que sea adecuado. Papel, cristal, plástico…soy muy ordenada con los residuos.

Pero sí…todo eso es muy bonito, pero yo sigo aquí con el problema de la terrina de helado. Si fuese un papel de caramelo me lo guardaba en el bolso y lo llevaba a casa. Pero una terrina de helado no pueda meterla como si nada en el bolso.

Camino toda la avenida Mohamed V, paso delante del lugar dónde tengo que ir. No me puedo presentar con una terrina de helado vacía y pringosa. Sigo caminando y ojeando el terreno buscando una papelera, comienzo a pasarme más de 5 calles del lugar donde debo ir. Ni la calle principal ni sus adyacentes. Nada. Pasan más de 30 minutos de la hora de reunión (aquí no es importante, pero para mi sí que lo es).  Me pongo nerviosa, esta situación es ridícula. Yo paseando con una terrina de papel buscando una papelera y llegando tarde a mi reunión.

Mis principios comienzan a tambalearse, en dos ocasiones he estado a punto de lanzar a un rincón a la terrina. Pero no he podido. Miraba a todo el mundo, sintiéndome culpable. Creía que todos me miraban pensando en lo que iba  hacer. No puedo, no puedo…algo retiene mi mano.

45 minutos después mi cita, decido que se ha acabado. Que los principios tienen que tener un final y que no puedo llegar más tarde a mi cita. Que en Marrakech no hay papeleras y que TODO el mundo lanza todo a la acera, en Guéliz, en la Medina, en el Hiverange…si lo hacen todos ¿porqué no yo? Así que retrocedo sobre mis pasos y llego al punto de encuentro…decido que voy a cometer un atroz atentado a mi formación, a mi educación y a todo aquello que me parecía innegociable.

Pero de repente aparece…. ELLA. “La” papelera de Marrakech.

  la papelera1

La tengo localizada en el GPS, para próximas eventualidades. Si alguien necesita las coordenadas que me contacte.

Aquesta entrada s'ha publicat dins de Curiosidades, Denuncia, Marrakech, Pensamientos personales i etiquetada amb , , , , . Afegiu a les adreces d'interès l'enllaç permanent.

8 respostes a “LA” papelera de Marrakech

  1. Afrikia diu:

    Aaaajajajajajaja 😀 Muy bueno.
    Una papeleeeraaaaaa !!! una papaeleeeeeraaaaa !!! jajajajaja

  2. Pablo diu:

    Este post ha sido como un “deja vú”. Magníficamente expresado.

  3. Mercedes diu:

    Hola Anabel. Me encanta como lo describes, porque es exactamente así como te sientes en circunstancias parecidas. Y si preguntas a los vendedores de la calle, los que venden relojes, gafas, bolsos, etc. te indican con gestos que lo tires al suelo. Y yo pienso…, para eso no necesito preguntarte…!!

  4. Eva diu:

    A Tetuan tenim molta més sort, ja que pots trobar papereres a dos carrers (Mohammed V i 10 mai) i una plaça (“Primo” o Moulay Mehdi). Alguna vegada n’he vist alguna més en barris remots; semblen tan solitàries, pobres… Ja et demanaré les coordenades quan baixe a Marràqueix ;D

  5. Ja ja ja, muy bueno. Podrías haber preguntado, todo el mundo en Marrakech sabe dónde está para poder evitarla aunque haga falta un rodeo…

  6. La Sitgetana diu:

    Boníssim, Anabel, boníssssssim !!!

  7. amina diu:

    Jejej al menos en Marrakech tenéis una localizada. En Oujda todavía no he encontrado ninguna… o si???

  8. Jejeje, te entiendo perfectamente, he pasado por esa situación un millón de veces.
    Un saludo
    http://berebercocina.blogspot.com.es/

Respon a La Sitgetana Cancel·la les respostes

L'adreça electrònica no es publicarà. Els camps necessaris estan marcats amb *